Informacje ogólne

Niepełnosprawność definiuje się, jako trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu.

Zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 426) za osobę niepełnosprawną uznaje się osobę, która zastała zaliczona przez Powiatowy lub Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności:

1) do znacznego stopnia niepełnosprawności, 

2) do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności,

3) do lekkiego stopnia niepełnosprawności,

oraz

dzieci do 16 roku życia – z orzeczeniem o niepełnosprawności.

A także zgodnie ww. ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej za osobę niepełnosprawną uznaje się osobę, której niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o:

1) całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji,

2) całkowitej niezdolności do pracy,

3) częściowej niezdolności do pracy.

Wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności składa się do właściwego miejscowo (według miejsca stałego pobytu w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobisty) zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności.

link: POWIATOWY ZESPÓŁ DO SPRAW ORZEKANIA O NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

Osoby, które przed dniem 1 stycznia 1998 r. zostały zaliczone do jednej z grup inwalidów, a także uznano je za stale albo długotrwale niezdolne do pracy w gospodarstwie rolnym, są osobami niepełnosprawnymi w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r., jeżeli przed dniem 1 stycznia 1998 r., orzeczenie o zaliczeniu do jednej z grup inwalidów lub o niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym nie utraciło mocy.